انا هكتب النهارده جزأين لانى منزلتش امبارح يلا نبدا
فتاه فى الجيش: الجزء 7
احمد بصدمه: ايه
جاسر: ايوه نقلتو العنبر عندى
فتون: بس انت خت القرار من غير ما تقولى
جاسر: ما انا القأد ومش لازم استأذن
فتون: بس انا مش مواقف انا عايز اقعد مع احمد
احمد هنا اطمن أن فتون مش هتروح عنبر جاسر
جاسر: ده ليه ده
فتون: عشان ده صاحبى الوحيد هنا وانا مليش غيرو
جاسر: طب ما انا موجود
فتون: انا اسف يا فندم مقدرش انفذ طلب حضرتك
جاسر: طيب يا ياسين على راحتك
وبعد كده جاسر خرج من العنبر
احمد: كنت واثق انك مش هتروحى مع
فتون: يا عم اروح مع مين ولله انا حسه انك قلتلو أنى بنت
احمد: انتى عبيطه صح
جاسر: أصل معامله جاسر ليا مش مريحانى بصراحه اللى يشوفو دلوقتى ميشفهوش وهو بيتخانق معيا
احمد: وانا كمان بصراحه مش مطمن عشان كده مش عايزك تتعملى مع
فتون: بس ياض
احمد: هو ممكن سوأل
فتون: اسأل
احمد: هو انتى قصه شعرك ولا لبسه بروكه
فتون: لا قصه شعرى
احمد: اممم طيب
فتون: وده مزعلك فى حاجه
احمد: لا خالص وازعل ليه وانا مالى اصلا
وبعد كده فتون بصتلو بستغراب
فتون: طيب انا هنام عايز حاجه
احمد: لا نامى
فتون حاولت أنها تنام بس معرفتش وأحمد زيها والاتنين كانو بيفكرو فى بعض هو مش عايز فتون تتعامل مع جاسر وهى مستغربه هو ليه بيغير عليها كده ليه
فتون فى نفسها: معقول يكون بيغير عليا مش خايف عليا زى ما بيقول طب هو حتى لو بيغير هيغير ليه ممكن يكون بيحبنى لا لا مش ممكن
وبعد كده بطلت تفكير فى موضوع احمد وحولت تنام وأحمد كان عامل يفكر فى طريقه عشان يخليها متتعملش مع جاسر
عند جاسر
جاسر فى نفسو: هو انا ليه طلبت من ياسين يجى يقعد معيا فى العنبر بتاعى مع انى عمرى ما عملتها ورحت قلت لدفعه انا نقلتك عندى العنبر طب انا ليه مهتم بيه اوى كده
جاسر قعد يسأل نفسو كتير اوى لحد ما راح فى النوم وفتون هى كمان نامت وأحمد هو إللى فضل صاحى لحد التدريب وكا العاده فتون صحيت بدرى
فتون: صباح الخير
احمد: صباح الورد
فتون: انت منمتش ولا ايه
احمد: اه منمتش
فتون: طب انت ممكن تتعب كده
احمد: لا انا متعود
فتون: انت حر
وبعد كده قامت عشان تغير وخرجت وأحمد خرج بعدها
جاسر: صباح الخير
فتون: صباح النور
جاسر: عامل ايه النهارده
فتون: تمام بس ممكن طلب
جاسر: اكيد طبعا اتفضل
فتون: انا بقيت كويس ممكن ادرب مع بقيت الدفعه
جاسر: انت متأكد انك كويس
فتون: ايوه
جاسر: تمام
احمد: ياسين تعالى عايزك
فتون راحت لاحمد
احمد بصوت واطى: برضو وقفتى مع جاسر
فتون: هو اللى كلمنى انا موجهتش كلام ليه
احمد: تمام يا فتون
وبعد كده سبها ومشى عشان يبتدو التدريب
جاسر: التدريب النهارده هيكون بسلاح بس مش هنصيب ازايز هجبلكم خشب بس هحطو على مسافه بعيده ولازم تصيب الخشب
جاسر خلا التدريب بسلاح عشان عارف ان فتون بتحب التدريب بسلاح مع ان التدريب كان هيبقى صعب بس جاسر عمل كده عشان فتون متتعبش وفعلا ابتدو التدريب وطبعا جاسر ابتدا بفتون بس المره دى مش بمسدس عادى لا كانت بتدرب بى برشاش فا كانت مش عارفه تمسكو صح عشان تقيل اوى عليها فا جاسر جه من وراحه ومسك الرشاش وعلمها ازاى تمسكو وأحمد كان شايف كل ده وكان جايب آخرو من جاسر وبعد كده فتون مسكت الرشاش صح وصابت الخشبه فعلا
جاسر: برافو عليك بتتعلم بسرعه
فتون: شكرا
وبعد كده بقيت الدفعه عملت زى فتون وأحمد جه علبه الدور بس هو كمان معرفش يمسك الرشاش عشان اول مره يمسكو بس المره دى فتون هى اللى راحت وعلمتو ازاى يمسكو وأحمد كان سرحان فى جاملها ومكنش مركز مع كلامها لحد ما خلصت كلام وأحمد بصدفه صاب الخشبه
فتون: طلعت زاى بتتعلم بسرعه
احمد: عيب عليك يبا
جاسر وجه الكلام لدفعه كلها: بجد برافو عليكو كل ماده بتطرو عن الاول يلا روحو عشان تفترو وبعد كده طبعا كل واحد عارف مكان اللى هيقف فيه حراصه
وبعد كده كلهم راحوا عشان يفترو وأحمد طبعا قعد جنب فتون
احمد بغيره: فتون ايه رأيك فى جاسر
فتون: مالو يعنى عادى
احمد: لا أصل انا حاسس انو بيقرب منك اكتر من الازم
فتون: ااااه انت قصدك على كده بص انا مكنتش عارفه امسك الرشاش وانت زى ما شفت انا مطلبتش مسعده ولا حاجه انا كنت بحاول مع نفسى جه هو من نفسو وعلمنى ازاى امسك الرشاش زى ما انا علمتك
احمد: فتون هو ممكن طلب
فتون: اطلب
احمد: ممكن تبعدى عن جاسر
فتون: ليه
احمد: مش عارف بس انا عايزك تبعدى عنو
فتون: انت ليه مش مصدق أن هو اللى بيكلمنى انا مش بوجهلو كلام خالص ولا بتكلم مع
احمد: عارف بس حاولى تتجهلى
فتون: تمام يا احمد
وبعد كده احمد مسك دماغو
فتون بخضه: احمد مالك
احمد: لا لا شوايه صداع بس مش اكتر
فتون: طب خلاص كمل اكل وروح نام وانا هقف مكانك حراصه
احمد: لا لا مينفعش
فتون: اسمع بس الكلام وانا هتكلم انا مع جاسر واقولو انك تعبان وهقف انا مكانك
احمد: لا يا فتون انا كويس شوايه صداع وهيروحو
فتون: طيب على راحتك
وبعد شوايه خلصو فتار وكل واحد راح وقف حراصه احمد كان بيمشى بلعفيه ومكنش شايف قدامو وكان سخن مولع وفتون كان واخده بالها منو وأحمد فضل واقف لحد ما درجت حررتو زادت ووقع اغم عليه
