رواية عشق الفهد الفصل السادس والعشرون 26 بقلم شيماء عبد التواب
(عشق الفهد) بقلمى (شيماء عبدالتواب)
البارت السادس والعشرون
فى صباح يوم جديد
كانت عشق تشاهد التلفاز ورأت خبر موت فهد المنشاوى فى حادثه
عشق بصراخ: ايه ده لا دول اكيد بيكذبوا فهد عايش
وظلت تبكى
اتت ياسمين على صوت صراخ عشق ونظرت الى التلفاز وعرفت خبر موت فهد ذهبت الى عشق حتى تواسيها
ياسمين: اهدى يا عشق عشان ابنك
عشق: عايزه اشوفه ودينى عند فهد
ياسمين: حاضر بس اهدى
قامت ياسمين وجابت اسدال لعشق ونزلوا راحوا على المستشفى اللى فيها فهد
دخلت عشق المستشفى وسألت الاستقبال
عشق ببكاء: فهد جوزى فين
السكرتيره: قصدك الاستاذ فهد المنشاوى
ياسمين: ايوه
السكرتيره: البقاء لله الاستاذ فهد توفى هو موجود فى غرفه 6
جرت عشق الى غرفه 6 التى يوجد بها حبيبها وزوجها فهد كانت تبكى وهى لا تصدق انه تركها للابد وصلت للغرفه ورأت زياد اقتربت عشق منو
عشق ببكاء: فهد كويس صح هما بيكذبوا عليا فهد عايش اتكلم يا زياااااد
سكت زياد ولم يستطيع التحدث
تركته عشق ودخلت الغرفه ورأت فهد نائم على السرير ووجه متغطى ذهبت بجانبه وكانت تبكى بقوه
عشق بصوت مبحوح من البكاء: ليه سبتنى انا ماليش غيرك قوم علشانى قوم يا فهدى متمتش وتسبنى خدنى معاك وظلت تبكى بقوه
كانت ياسمين تنظر الى صديقتها وهى حزينه عليها وايضا زياد كان حزين
عشق: طب قوم عشان ابننا مش انت كنت عايز تجبله الدنيا كلها قوم يلا عشان نجبله هدوم ولعب متسبنيش يا فهد انا هموت من غيرك يا حبيبى
فهد: قوليها تانى
نظرت له عشق بصدمه ثم قامت بسرعه
عشق: شبح الحقونااااااااى شبح
قام فهد واحتضن عشق بقوه
فهد: اهدى يا مجنونه ده انا فهد حبيبك مش شبح
نظرت له عشق ببراءه: طب احلف
ضحك فهد: والله
عشق: عااااااااا عفريت بيحلف الحقونااااااااى هيموتنى
انفجر الجميع من الضحك على منظرها الكوميدى
فهد: اهدى يا مجنونتى والله انا فهد
عشق ببكاء: انت ممتش
فهد: لا
عشق ببكاء: بس هما قالوا انك توفيت فى حادثه
فهد: عملت كدا عشان ترجعيلى
عشق بصدمه: يعنى كل ده كان تمثيل
فهد: عشق انا بحبك والله العظيم مخنتكيش ولا اعرف حاجه عن الصور اللى اتبعتتلك انتى متعرفيش انا كنت عامل ازاى من غيرك انا كنت ضايع متبعديش عنى تانى
نظرت له عشق وصرخت فى وجهه
عشق: كل ده تمثيل وعشان ايه عشان تبرر خيانتك ليا حرام عليك يا شيخ
ثم ذهبت الى ياسمين
عشق: وانتى كنتى عارفه
ياسمين: لا والله يا عشق مكنتش اعرف حاجه
نظرت عشق ل زياد
عشق: وانت اكيد عارف وبتمثل زيه
نظر زياد الى الارض
فهد: عشق اهدى مكنش فى طريقه تانيه ممكن تجيبك غير دى
عشق: ومين قال انى عايزه ارجعلك انت واحد خاين
فهد: والله مخنتكيش
عشق ببكاء: لا خاين وكذاب و اااااااه
صرخت عشق بقوه جرى فهد اليها وحملها ثم وضعها على السرير
فهد: زياد هات دكتوره بسرعه
زياد: ماشى
مشى زياد يجيب الدكتوره
كانت عشق تصرخ بقوه وفهد وياسمين بيحاولوا يهدوها
اتت الدكتوره
الدكتوره: ابعدوا عنها لو سمحتوا عشان اكشف عليها
ابتعد فهد عنها
بدأت الدكتوره تفحص عشق
الدكتوره: دى حالة ولاده هتدخل العمليات دلوقتي
دخلوا الممرضين واخدو عشق الى غرفه العمليات
وكان فهد قلق جدا على عشقه واولاده ايضا
ماذا سيحدث ياترى
عشق هتسامح فهد ولا هتعذبوا الاول
