رواية خفايا القلوب الفصل التاسع عشر 19 الجزء الثاني بقلم نور محمد
#البارت_التاسع_عشر
#خفايا_القلوب2
دخل حسن بسرعه للبيت ودفع باب الغرفه بقلق وخوف كبير على ابنه عزيز وقال: انا جبت العلاج معايا.. عزيز فاق معاك مش كده وو
سكت حسن فجأه وكيس العلاج وقع منه على الارض وعنيه وسعت بصدمه وزهول كبير وهو شايف معتز قدامه على الارض سا*يح في د*مه وعزيز كان وقف قدامه وفی ایده سکینه بتقطر دم علی الارض
حسن بصدمه وزهول: عزیز انت.. انت اللی قتلته.. قتلته ازای ولیه؟!
عزیز رفع عنیه علی حسن اللی تراجع للخلف بخوف ورعب من شکل عیون عزیز اللی تحولت لونها للاسود القائم
حسن بخوف ورعب: عزیز مالك یابنی انت کویس مال عیونك بقی لونها اسود کده لیه؟!
عزیز قرب منه وابتسم بسمه مش طبیعیه وقال: اخیرا اجه دورك یاحسن انت دخلت هنا برجلك لیا علشان اخد حقی منك اللی استنیته اکتر من 15 سنه بحالهم خلاص وقتك المره دی خلص
حسن برعب کبیر: حق ایه اللی بتتکلم علیه انا عملت لك ایه انا ابوك یاعزیز فوق ارجوك یابنی
عزیز ببسمه غامضه: عزیز مین.. ابنك اللی قتلته بآیدك من 15 سنه فوق مکان المقبره
حسن سمعه وعنیه وسعت بصدمه وزهول کبیر ونطق بصعوبه: انت بتقول ایه انا مقتلتوش کنت فاکر انه هرب من خوفه منی بس مقتلتوش انت بتخرف تقول ایه؟!
ضحك عزیز ضحكه رنت صداها فی المکان کله وقرب اکتر من حسن وقال: عزیز مات من زمان اوی وانت اللی سلمته لیهم بایدك یاحسن ابنك ماات هناك وقتها بس فتح علیك بوابه الشر واللعنه وکل اللی شاف عزیز عایش بعد الحادث ده کمان هیموت الدور کان علی معتز وانت صاحب النصیب القادم
حسن بصله برعب حقیقی ولسه هیجری من قدامه بس عزیز هجم علیه فی أخر لحظه وغرز السکینه فی قلبه بعنف وو... روایه خفایا القلوب الجزء الثانی بقلم نور محمد
وعلی الناحیه الاخری داخل عربیه عمر **
مریم بخوف ودموع: یاباشا ابوس ایدك سیبنی انزل بلاش السجن انا مش وش سجون
عمر بسخریه ومکر: کنتی فی المستشفی بتشوفی مین یابت خالی
مریم بصدمه وزهول: انت.. انت عرفت ازای کلمت بابا والا ایه علفکره بابا عارف انا بعمل ایه ومش هتقدر تعمل معایا حاجه
ابتسم عمر بخبث: امم تمام خلینا نروح بقی لخالی عصام وهناك نعرف خالی هیعمل ایه
مریم بخوف: لا لا استنی بصراحه انا اخدت المهمه دی بدون علمه علشان هو رفض بس انا خلاص اخلصها فاضل کام ولد تانی واقبض علیهم کلهم
عمر ببرود: برضو لازم نشوف خالی علشان انا عاوزه فی موضوع خاص بیا
مریم ببسمه: طیب سیبنی امشی اکمل مهمتی بقی وانت روح شوفه براحتك ماشی
قالت کده ولسه هتطلع من العربیه لقت عمر مسك ایدها وقال بخبث: لا ماهو موضوع خاص بیا وبیکی کمان یاحلوه
مریم بصتله بتوتر وخوف کبیر وعمر شغل العربیه وانطلق بیها لمنزل خاله... الروایه بقلم نور محمد
وعلی الجهه الاخری فی منزل ایوب **
یاسمین بضیق: کفایه بقی یاایوب انا تعبت مش قادره اکل اکتر من کده
ایوب ببسمه: معلش یاقلبی علشان العلاج ده قوی ولازم تتغذی کویس لیه
یاسمین: طیب خلاص انا شبعت والله هات العلاج بقی
مده لها ببسمه وقلق وقال: ماشی بس لو حسیتی بتعب او وجع قولی لیا علطول اروح بیکی لدکتوره ماشی یاقلب ایوب
یاسمین بحب: حاضر یاعیون یاسمین
ابتسم لها ایوب بحب کبیر وضمها بقوه وقلق بس فجأه رن فونه ففتح بسرعه
ایوب بتوتر وقلق: الوو ایوه یااحمد باشا فیه ایه وصلت لحاجه حضرتک
احمد بصدمه وحزن: ایوه احنا حالیا الحمد لله قدرنا نوصل لمکان معتز بس للاسف لما دخلنا المکان لقینا معتز میت هناك وکمان معاه شخص تانی تعال بسرعه هبعت لك العنوان
ایوب بآمل وصدمه: حاضر یافندم مسافه السکه وهکون عندك
یاسمین بقلق: فیه ایه یاایوب حصل حاجه؟!
ایوب بقلق وستعجال: الظابط احمد زمیل عمر رن علیا وقالی انه عرف مکان معتز وانا لازم اروح هناك علشان فیه احتمال کبیر یکون عزیز اخویا موجود هناك کمان
یاسمین بقلق وخوف: ماشی بس خلی بالك من نفسك
ایوب ببسمه: حاضر یاقلبی وانتی کمان خلی بالك من نفسك مش هتآخر علیکی
ابتسمت له یاسمین بحب وایوب طلع بسرعه وتوجه للمکان المطلوب.. القصه بقلم نور محمد
وفی نفس الوقت عند عمر **
دخل بیت خاله وفی ایده مریم وقال: خالی تعال استلم المصیبه بتاعتك اللی سرقتنی فی 10 تلاف جنیه
مریم بضیق وتوتر: مسرقتش منك اسمها نصبت علیك وانت اللی مغفل وصدقتنی
عمر بضیق وغضب: مش هتفرق حاجه وانا مش مغفل بس صعبتی علیا علشان قلبی طیب وبعدین وقتها مکنش اعرف انك بنت خالی عصام اصل انا اخر مره شوفتك فیها کانت وانتی عمرك خمس سنین قبل مامرات خالی وخالی ینفصلوا وهی تسافر بیکی لبنان
مریم ببرود وسخریه: وانا یوم مااشتغل فی مهمه لوحدی تطلع انت لیا فی النصیب یابن عمتی ده ایه الحظ المهبب ده
عمر بصلها بغضب وضیق وهی بصتله ببرود وتحدی وهنا تدخل عصام اللی قال: فیه ایه مالکم بتبصوا لبعض کده لیه؟!
سکت ووجه نظره تجاه مریم وکمل: وانتی کنتی فین یامصیبه مش انا منبه علیکی متطلعیش من البیت فی الفتره دی لغایه مامهمتی انا تخلص
مریم بقلق وخوف: یابابا مانا قولتلك قبل کده عاوزه امسك مهمه الولاد اللی بینصبوا علی الناس دول عاملین عصابه کبیر وانا کنت خلاص هعرفهم کلهم بس انت اللی رفضت
عصام بضیق: رفضت علشان قولتلك مش وقتها مش مقلل من شغلك انا بس المنظمه اللی عاوزین نقبض علیهم خطرین اوی وانا خایف علیكی منهم
مریم بصتله بتفهم وعمر قال: ممکن اتکلم معاك یاخالی فی موضوع مهم وخاص بیا وببنت حضرتك
مریم توترت وخافت یفضحها قدام ابوها اللی قال: خیر یاعمر قول یاابنی فیه مشکله بیکم؟!
عمر ابتسم لمریم بخبث وتحدی وقال: مش انت زمان قولتلی قبل ماتنفصل عن مراتك یاخالی ان بنتك مریم لما تکبر هتبقی من نصیبی انا
مریم عنیها وسعت بصدمه ومکنتش متخیله انه هیقول کده وعصام بصله بضیق وغضب وقال: وهو ده وقته یابارد احنا حالیا فی حالة حرب ولسه القضیه المنظمه مخلصتش وانت جای دلوقتی تتقدم لبنتی یاعمر
ابتسم عمر بثقه وقال: القضیه مش فاضل فیها غیر اعرف مکان معتز واقبض علیه وبعدها هقدم کل الادله اللی معایا للمحکمه وکده القضیه خلصت ها نقول مبروك ونقرآ الفاتحه بقی
عصام بصله بقله حیله ومریم فی النهایه قالت بعند: دی هنقرآها علی روحك ان شاء الله انا اصلا مش موافقه علیك
عصام کتم ضحکته بصعوبه علی شکل عمر المصدوم بشده من ردها وبعدها عمر مسکها من ایدها وقال بعند اکبر وتحدی: عن ازنك یاخال عاوز اتکلم شویه مع خطیبتی علی انفراد نتفاهم مع بعض والا اقولك اتصل انت علی المأزون علطول نکون احنا اتفقنا نروح شهر العسل فین؟!
ضحك عصام علی کلامه بقوه المره دی علی شکل بنته مریم وهی مبرقه فی وش عمر بصدمه کبیره
وعمر سحبها خلفه بضیق وتسلیه وقال: تعالی یامصیبه حیاتی تعالی نختار شهر العسل هنروحه فین؟!
مشت معاه مریم بضیق وغضب کبیر وهی بتتوعد له فی سرها
وعلی الناحیه الاخری عند ایوب**
وصل ایوب للمکان المطلوب ودخل بسرعه وقلق کبیر وهنا کانت الصدمه وقف مکانه متسمر من المشهد قدامه
معتز وحسن ابوه الاتنین مقتو*لین قدام بعض بشکل بشع والشرطه موجوده بتحقق فی القضیه
فاق ایوب بعد دقایق علی صوت احمد: ایوب انت کویس بص انا عارف المشهد صعب علیك بس احنا وصلنا لقیناهم باشکل ده ولسه بنحقق فی القضیه
ایوب نطق بصعوبه وقلق کبیر: وعزیز اخویا مش موجود هنا والا ایه؟!
احمد: معرفش بس فیه شاب لقیناه هنا شکله تعبان وکان منهار اوی عمره یادوب عشرین سنه کده و
قاطعه ایوب اللی جری داخل المکان وهو بیبحث بعنیه عن الشاب ده وفجآه عنیه وقعت علیه کان قاعد علی الارض متکور علی نفسه بخوف وهو بیترعش بس ملامحه کانت مالوفه جدا لیه
فقرب منه ایوب وهو بیقول بآمل وقلق: عزیز انت عزیز اخویا مش کده
رفع عزیز عنیه علی ایوب وبعدها بدون مقدمات رمی نفسه فی حضنه وهو بیقول بدموع: ایووب.. اخویا انت ایوب اخویا الکبیر وحشتنی اوی یاایوب
ایوب دموعه نزلت بغزاره وهو بیقول: ایوه انا ایوب یاعزیز الحمد لله انی لقیتك الحمد لله والشکر لیك یارب و
قاطعه ابتعاد عزیز عنه وهو بیقول بضیق: متقولش کده تانی قدامی یاایوب
ایوب بصدمه وعدم فهم: اقول ایه مش فاهم انت کویس المهم
ابتسم لیه عزیز: ایوه کویس بس عاوز امشی من هنا بسرعه حاسس نفسی تعبان شویه
ایوب اخده وطلع بیه من الغرفه بس قبل خروجهم من البیت احمد قال: استنی یاایوب انا محتاج اتکلم مع عزیز دقیقه
ایوب وقف وعزیز ملامحه قلبت لضیق بس احمد وقف قدامهم وقال: انا عارف انك مرهق وتعبان دلوقتی یاعزیز بس انا لازم اعرف منك اللی حصل هنا ودول ماتوا کده ازای؟!
ابتسمت لیه عزیز بسمه مکنتش مریحه وقال: قتلوا بعض کانوا بیتخانقوا مع بعض وبعدها مسکوا فی بعض والاتنین قتلوا بعض زی ماانت شایف
احمد هز راسه بتفهم وایوب قال: ممکن نمشی یافندم دلوقتی علشان عزیز تعبان زی مانت شایف حالته
احمد بتفهم: ماشی تقدروا تمشی اکید بس لو طلبنا عزیز لازم یحضر فی القسم تانی
ایوب بتفهم: اکید طبعا یافندم عن ازنک بقی
قال کده واخد عزیز وطلعوا سوی من المکان کله
وفی اللیل فی منزل ایوب **
ایوب بقلق: ها حاسس نفسك احسن دلوقتی والا اطلب لك دکتور یفحصك انت لیه رفضت اخدك للمستشفی اطمن علیك شکلك تعبان اوی
عزیز ببسمه غامضه: انا بقیت کویس لما شوفتك تانی یاایوب کان نفسی اشوفك اوی اصل کنت هموت علیك
ایوب بخوف: متقولش کده یاعزیز تانی بعد الشر عنك انا ماصدقت لقیتك تانی
عزیز قرب منه اکتر وقال بتسائل: انت بتحب عزیز اخوك لدرجه دی یاایوب وعاوز تفضل معاه علطول
ایوب بصله بعدم بفهم وقال: اکید بحبك یاعزیز انت اخویا الصغیر ومالیش فی الدنیا حد اغلی منك
ابتسم له عزیز بسمه کانت غربیه اوی وقال: ماشی یاایوب انا هنفذ لك امنیتك دی والنهاردا کمان
ایوب مکنش فاهم قصده ایه وقبل مایرد علیه لقی یاسمین قربت ببسمه: العشاء جاهز یاایوب یاله نتعشی قبل مایبرد
ایوب ببسمه: ماشی یاقلبی حاضر یاله یاعزیز ناکل سوی
قال کده واخده یتغشوا سوی وبعد ساعتین قال عزیز ببرائه: ایوب ممکن اطلب منك تنام معایا النهاردا نفسی انام جنبك زی زمان
ایوب بحب: اکید یاحبیبی انت بس اطلب وانا هنفذ
عزیز ابتسم له وکانت خلف الابتسامه دی شئ تانی غامض ومخیف اوی
وبعد منتصف اللیل فی غرفه عزیز **
فتح عزیز عنیه وبص علی ایوب ببسمه خبیثه وشر
عزیز بخبث وهمس: بتحب اخوك اوی وعاوز یفضل معاك للابد تمام.. غالی والطلب رخیص انا هبعتلك لیه فورا
قال کده وهو بیخرج سکینه کان مخبیها جنبه ورفعها بتجاه قلب ایوب وهو علی وجهه ابتسامه مش طبیعیه وعنیه قلبت للون الاسود وقبل ماینزل بیها علی قلب ایوب
سمع صرخه یاسمین وهی واقفه قدام باب الغرفه بتقول برعب کبیر: لاااا أیوووب حاااسب
عزیز بصلها بغضب رهیب ویاسمین تراجعت برعب کبیر من شکله المرعب بس فجأه حصل...
یتبع.. بقلم نور محمد
#البارت_التاسع_عشر
#خفایا_القلوب2
